vize sendromu

yine bir vize dönemi... aynı zamanda bıkkınlıkların en üst safhaya çıktığı hastalıklı bir dönem. yurtta yaşayan biri olarak yurttaki herkesin bir arada yaşayabiliği ama gene de tek başınalığıyla normalden uzun zaman geçirdiği bir dönem. vize dönemlerinde en çok gördüğüm ve yaşadığım sıkıştırılmış zamandaki keramet inanarak son gün hatta son saatlerde ders çalışıyorum. açıkça söylemek gerekirse bölümümün en az çalışan öğrenciyim diyebilirim. birde derslerimiz yok mu hepsi insanla ve içinde bulunduğumuz eğitim sistemiyle ilgili olduğu halde nasıl bu kadar çekilmez olmayı başarabiliyorlar bilmiyorum. bir öğretmen???!!! psikolojik danışman adayı olarak bu çarkın içinde olacağımı bilmek acı verici. ha bide vize dönemleri neden hava bu kadar güzel olmak zorunda ders çalışmayalım diye galiba.